همه جا دیوانگی

ھمه جا قصه دیوانگی مجنون است


ھیچکس را خبری نیست که لیلی چونست؟"


من گویم که لیلی مجنون تر است


پریشان و غمگین و دیوانه تر است


مجنون آنچه در دل داشت عیان کرد


داد دیوانگی لیلی زد و فغان کرد


بیچاره لیلی، نتوانست و حیا کرد


خون جگر خورد و در دل نھان کرد


تنھا بر آب روان گفت و بر جوی نشست


تا که مجنون را بدید و ظرفش شکست


که ای مجنون مگو چرا ظرف مرا بشکست


ھمچون ظرف، حرف مردم مرا ھم شکست


دیگران کیستند؟ کور گشته ام ھمه را جز تو


مرا میلی نیست، گشته ام سیر ز دنیا جز تو


چه دانی که لیلی ات را چون است و کجا


کاش میدانستی دلش را خون است و عزا